Szafir gwiaździsty to rodzaj korundu, tlenku glinu, który ma efekt asteryzmu. Zjawisko to pojawia się z powodu obecności w kamieniu drobnych minerałów, które mogą odbijać światło i tworzyć rzadki wzór w kształcie gwiazdy. Najczęściej jest sześcioramienna, ale zdarzają się kamienie z gwiazdami z dwunastoma promieniami. Występują w kolorze niebieskim, różowym, przydymionym brązie i przezroczystym. Te ostatnie są najrzadsze i najdroższe.
Ogólnie rzecz biorąc, klasyczny szafir jest naszym zdaniem wyłącznie niebieskim, błyszczącym kamieniem. Właściwie jego nazwa pochodzi od greckiego słowa „sappheiros” – „niebieski kamień”. Ale jego kolor nie zawsze jest taki sam. W rzeczywistości gama odcieni jest dość zróżnicowana i można znaleźć nie tylko fioletowo-niebieskie lub bezbarwne, ale także zielone, pomarańczowe, różowe, żółte szafirowe.
Szafiry są od dawna używane do ozdabiania koron. Pierścionki z tym kamieniem były kiedyś noszone przez odważnego Aleksandra Wielkiego i kobiecą Marię Stuart. Według legendy wyrzeźbiono z niego również słynny pierścień króla Salomona. Egipski arcykapłan nosił na piersi duży szafir, który nazywał sięwięc: „Prawda”.
Uważa się, że jest to kamień spokoju, wewnętrznej harmonii, zaufania, równowagi i cnoty, chroni przed ekscesami, dodaje determinacji i odwagi, sprzyja pojawianiu się przyjaciół i odpycha wrogów. Dziewczyny obiecują szczęście w małżeństwie.
Star szafir ma specjalne właściwości. Trzy przecinające się linie na jego powierzchni uważane są za ucieleśnienie trzech głównych uczuć: nadziei, wiary i miłości. Takie kamienie są dość rzadkie i dlatego bardzo cenione. Ostatnio jednak można znaleźć przedmioty z takimi szafirami w całkiem przystępnych cenach. Faktem jest, że pojawiły się technologie uzyskiwania efektu asteryzmu w minerałach. Sztuczne kamienie będą oczywiście znacznie tańsze niż naturalne. Ale też łatwo je rozróżnić: promienie gwiazdy są statyczne, niezależnie od kąta padania światła, w przeciwieństwie do kamieni naturalnych.
Słynna gwiazda szafirowa „Gwiazda Indii” ma długą historię, która jest nam jednak znana nie do końca. Został wydobyty na Sri Lance w XVIII wieku. Jego osobliwością i wyjątkowością jest to, że gwiazda 6-promieniowa jest widoczna z obu stron kamienia oszlifowanego kaboszonem.
Ostatnio, w 1996 roku, w Birmie znaleziono niezwykle piękną gwiazdę szafirową o masie 63 000 karatów.
W Australii wydarzyła się niesamowita historia. Jeden z mieszkańców długo podpierał drzwi kostką brukową. Kiedy dowiedział się, że szafiry są czarne, wziął swój kamień do badania. Okazało się, że podpórką jest rzadki szafir 1156 karatów. W 1947W 1997 roku jubiler Garry Kazanian kupił go za 18 000 dolarów. Potrafił zidentyfikować oznaki asteryzmu w kamieniu (manifestacja gwiazdy na powierzchni). W 1948 roku uwagę dziennikarzy przyciągnęła „Czarna Gwiazda Queensland”. Szafir, którego cena osiągnęła już 300 tysięcy dolarów, stał się przedmiotem szczególnej uwagi. Dla niego zrobili ramę z białego złota i otoczyli 35 małymi diamentami. W 2002 roku największy na świecie szafir gwiazdowy ponownie zmienił właściciela. Krążą plotki o jego możliwej sprzedaży za 88 mln dolarów. Nie wiadomo, gdzie się teraz znajduje.
