Slafrok to domowy strój, który przybył do Rosji z Niemiec. Jego historia związana jest z panowaniem cara Piotra I. Wszyscy znają miłość władcy do wszystkiego, co obce. Dotyczyło to nie tylko rzemiosła i przemysłu stoczniowego, które tak lubił Piotr, ale także modnych tradycji w odzieży i dodatkach. Car chciał, aby rosyjscy urzędnicy i szlachta nie wyglądały gorzej niż europejscy. W artykule przyjrzymy się, co to jest - szlafrok, jak wyglądał i kto go nosił.
Tło szaty domowej
Dekretem Piotra I, wydanym w styczniu 1700 roku, wszyscy bojarzy, szlachta i wyżsi urzędnicy byli zobowiązani do zastąpienia narodowego rosyjskiego stroju modnym europejskim strojem. Początkowo podstawą tradycji modowych była moda węgierska, później car zwrócił uwagę na stroje niemieckie i francuskie. To oczywiście wywołało falę oburzenia wśród mieszkańców Rosji, którzy nie chcieli zmian w modzie. Dla przykładu, manekiny ze strojami zostały postawione na ulicach.
Nieposłuszeństwo zostało ukarane w najszerszym zakresie. Starożytne długie szaty zostały publicznie odcięte nożyczkami, a ich właściciel został zhańbiony, kładąc je na kolana. Jeśli kogoś nie było stać na nowe ubrania, dano mu dwa lata na zgromadzenie funduszy. Dla dokładnego wyliczenia czasu na starej słowiańskiej sukience ostemplowano datę. Ubrania niemieckie miały być noszone na co dzień, a na święta zalecane były stroje francuskie.
Szlafrok odzieżowy
Jeżeli mężczyźni nosili na ulicy białe koszule z żabotowymi kołnierzami, krótkie spodnie do kolan zwane culottes z pończochami i podkoszulek, to w domu musieli nosić szlafrok, którego nazwa została zachowana jako niemiecka - Schlafrock. Nazywano go zarówno szlafrokiem, jak i szlafrokiem.
To szeroka w domu szata, zwykle szyta z jedwabiu, satyny lub drogiego aksamitu. Był przepasany skręconym sznurkiem z bujnymi frędzlami na końcu. Było bardzo wygodnie i ciepło, tak wielu ludziom się podobało. Można było, zgodnie z zasadami etykiety, przyjmować gości nawet w takim szlafroku.
Opis w literaturze
Szlafrok był noszony w XVIII i XIX wieku, więc odniesienia do tego ubioru często można znaleźć w dziełach literackich słynnych rosyjskich pisarzy. Tak więc Oblomov, bohater powieści o tym samym tytule I. A. Gonczarowa, chodził w domu w szlafroku. A w opowiadaniu I. S. Turgieniewa „Dwaj ziemianie” jedna z postaci nigdy nie zdjęła tego ciepłego szlafroka wypchanego bawełną, ani zimą, ani latem.
Teraz wiesz, że to szlafrok. To przestarzała koncepcja, ale takie szlafroki są nam dobrze znane z filmów iprodukcje teatralne. Wszyscy wiedzą, jak to wygląda, ale niestety wielu po prostu nie znało jego nazwy.
